SHELTER / YONI DE MUYNCK
Ontmoetingen hebben geleid tot het werken rond het thema shelter, een plek om even thuis te komen, bij jezelf.
DREAM SURGERY
MIEKE GEENEN (°76) werkt sinds 20 jaar als freelance digital artist in de reclamewereld.
Na haar klassieke opleidingen schilderkunt en analoge fotografie, evolueerde ze naar digitale media die ze verder exploreert. De voorbije maanden integreerde ze Artificial Intelligence in haar workflow.
Deze tentoonstelling is een overzicht van haar persoonlijke werk van de voorbije jaren.
Het is een in-en uitzoomen op een heel persoonlijke mythologie en een fictieve biologie.
De reeks CANDYLAND zijn fictieve cellen, bioluminicscente organismen, in een laboratorium-achtig stilleven gegoten.
De animalistische vrouwelijke mythologie van de BUNNIES is een oerwerk dat vorm kreeg tijdens het opgroeien in de stilte van de Kempische bossen. De gemuteerde vrouwkonijnen die onsnapten uit het labo van een farmaceutische multinational hebben de capaciteit om energie van bodem- en plantleven te oogsten en te te gebruiken. Ze leven een vrij en feestelijk leven verborgen voor de mensheid, in een high tech synergie met de natuur. Tegelijkertijd doen ze denken aan de oervolkeren die millenia geleden de droge zandgronden bevolkten. Het is futuristische nostalgie, of omgekeerd.
IKE-SABI is een AI-exploratie van stijl en terminologie, en is een contemplatieve hybride van wabisabi en ikebana, die allebei onder het Japanse idee van Shibui vallen.
De biologiemodellen en diatomsculpturen van FAIRYLAND en de DIATOMS zijn een ondekkingstocht naar de verborgen uithoeken van het AI-brein. Naar hoe wetenschappelijk beeldmateriaal in een nieuwe esthetiek gegoten kan worden.
In dat opzicht sluiten ze aan bij de kaleidoscopische BODYSCOPES, tien jaar eerder gemaakt op basis van chirurgische foto’s van menselijk weefsel gehaald op gespecialiseerde medische websites.
Twee beelden van de SPACE TOURIST-reeks (2007-2017) zijn een persoonlijke kosmische archeologie van levensveranderende singularities.
DIAMOND is hiervan een zijspoor, een verbeelding van geboorte en kindertijd.
Alle afdrukken zijn op aluminium dibond.
EXPO LIEP VAN 8 APRIL TEM 1 JUNI 2023
NORA MECIBAH, FOTO’S
Nora Mecibah – autodidact –
Het eerste toestel was een Kodak cassette
eind jaren 70.
Jaren later was een analoog Zenith-E toestel een
grotere uitdaging. Voor het eerst zag ik hoe
fotopapier bad na bad opklaart tot
“verleden tijd” in de doka van mijn broer.
Na jarenlange sluitertijd herneem ik
de fotografie via de digitale drukknop.
Elke ruimte van de woning wordt benut
om ideeën uit te werken.
Portretten worden afgewisseld met
mixed media.
WEBSITE
EXPO LIEP VAN 4 MAART TEM 2 APRIL 2023
CATCH 22, Nathalie De Cock
Het werk van Nathalie De Cock lijkt uit een duistere fabel te zijn ontsnapt. Het evoceert een bevreemdende wereld waar vingers bomen worden en spookachtige figuren in ronddwalen. Hoe langer men kijkt hoe meer men ziet. Op het kleine oppervlak lijkt alles te bewegen, te golven en te kolken van bedrijvigheid.
Naast het klassieke tekenpapier gebruikt zij zowat alles waar op te tekenen valt: oude kasboeken, millimeter- en etspapier, bierviltjes, hout en sigarettenvloeitjes. Als basis gebruikt ze schaduwen van allerhande glazen voorwerpen, ‘weefsels’ en vingers. Soms wrijft ze assen vrij willekeurig in op absorberend karton. Deze acties gebeuren snel en zonder vooropgezet plan zodat het toeval een belangrijke factor vormt.
In die chaos probeert zij bepaalde structuren te herkennen en al tekenend met Chinese inkt, aquarel en acryl doemen figuratieve elementen op. Daarin integreert zij ook elementen uit oude encyclopedieën, ingenieurs studieboeken of negentiende -eeuwse ‘burgerlijke feuilletonjournalen’. Wat haar in oude boeken interesseert zijn de kleine verhalen van de geschiedenis. Maar tevens het vergeten en ontkennen. Door de afstand in tijd (h)erkennen we de functie en betekenis van deze oude beelden niet meer. Nathalie De Cock speelt met die amnesie.Deze menselijke vervreemding verbeeldt zij met een intrigerende beeldtaal door spieren, tanden, vingers of een tong aan te brengen in ondefinieerbare landschappen. Dieren doemen op en versmelten met het geheel. De aspecten van het landschap zijn opgebouwd uit menselijke lichaamsdelen. De natuur krijgt een aan-gezicht. Een wereld die door de mens is gemaakt, waarin die letterlijk zijn sporen nalaat. Maar geplaatst in de natuur kan de mens nog slechts verbrokkeld verschijnen.
Puclicatie naar aanleiding van de tentoonstelling [Don’t] Mind the Body. Curator en tekst: Eva Steynen.
Exhibition
08.02.2023 > 02.04.2023
UNBLOCK ARTISTIC FRIENDS
An Exhibition in Common Regard
Artwork of Rony Van den Block
in communication with the artwork of:
Bert Lezy, Bruneau, David Kuppens, Ester Kenis, Evelyne Palmer, Francis Borghys, Gert Wyninckx, Jan Gitanes, Gregorie Berneri, Kathleen Steegmans, Karo Vrints, Katrijn Vercammen, Ken Cappaert, Kristof Geilenkotten, Laure-Anne Landmesser, Melanie Bivacco, Nancy Uytgeerts, Nathalie Decock, Philippe Orlent, Philippe Thys, Rudy Trouvé, Sacha Eckes, Sarah van Gestel, Spank Moons, Sherwood Black, Stefaan Willaert, Stefan martens, Stéphanie Maillart, Tim Michielsen and Veronika Langerova.
Come and make an academic journey trough the artwork of these artists. Discover new talents or established names in all different styles and disciplines. Maybe you’ll discover that artist you absolutely love or that masterpiece that you can’t let go…
Exhibition
15.12.2022 > 29.01.2023
Expo Koperen draad de grond in – Karo Vrints & Amina Belôrf
21 oktober 2022 tem 11 december 2022
Over de expo Koperen draad de grond in
Voor de expo ‘koperen draad de grond in’, gaan Karo Vrints en Amina Belôrf in dialoog. Amina schrijft proza en poëzie en maakt theater. Karo schildert, naait, drukt en tekent haar eigen beeldtaal.
Ergens in het midden raken de twee kunstenaressen elkaar. De kunstfilm Body As Canvas , een cocreatie van videokunstenaar Roland Méliès en Karo vormen het anker. De beelden raken Amina, de woorden van Amina raken Karo. De beelden en woorden creëren samen meer.
‘Koperen draad de grond in’ herbergt de zoektocht van hen beiden naar bodem om op te staan.
Over de kunstenaars
Karo Vrints (°’81) studeerde af als kunstschilderes, maar ze denkt verder dan het klassieke doek met verf. Met beelden opgebouwd uit mixed media vertelt Karo verhalen die vaak geëngageerd zijn. Kunst doet haar nadenken over het (samen)leven en de rol die zij als mens daarin speelt. Maatschappelijke thema’s zoals hoe de mens omgaat met zijn mede-aardbewoners en zijn omgeving vinden hun weg naar haar canvas.
Maar wat haar nog het meest begeestert, zijn de collectieven die ze vormt met andere artiesten.
In 2018 won Karo de kunstprijs Campuscrack aan de Universiteit Antwerpen.
Amina Belôrf (°’90) staat op de planken, schrijft poëzie en proza en maakt theater. Ze schreef als columniste bij VRTnws, Knack en Mo magazine. Haar poëzie verscheen onder meer in de Poëziekrant, DW B magazine en Het Liegend Konijn. Ze debuteerde met de dichtbundel Zonder het licht te breken (Epo, 2020) die ondertussen aan de achtste druk toe is.
Momenteel werkt Belôrf aan een nieuwe dichtbundel. Als dichter verbindt ze mensen met woorden, onderstreept ze alles dat tussen de lijnen niet gezegd maar wel gevoeld wordt.
Met de expo ‘Koperen draad de grond in’ laat ze de geschreven binnenwereld samensmelten met de beeldwereld van kunstenares Karo Vrints. De boeiende reis die ze samen ondernemen herbergt de zoektocht naar de verbinding om dezelfde strijd in het leven te delen met elkaar.
#koperendraaddegrondin
www.karovrints.be
https://www.facebook.com/karo.vrints
https://www.instagram.com/karovrints/
https://www.facebook.com/amina.belorf
https://www.instagram.com/aminabelorf/
EXPO VCTR
Over de kunstenaar:
VCTR, ook gekend als Victor Peeters, is een kunstenaar afkomstig uit het verre Willebroek. Sinds dit jaar is hij ook bewoner van 2060. Zijn acryl schilderijen kunnen bekeken worden als impressionistische popart. Inspiratie haalt hij uit muziek, film en dagelijkse toevalligheden. De overgang van dag op nacht is een thema dat regelmatig valt terug te vinden in zijn werken.
……………..
VCTR, also known as Victor Peeters, is an artist who is originally from the far Willebroek. Starting this year he is also an inhabitant of 2060. His acrylic paintings could be seen as impressionistic popart. He gets his inspiration from music, movies and daily randomness. The shift
from day to night is often a theme in his works.
EXPO FREDERIK RIETDIJK:
Over de kunstenaar:
Mijn naam is Frederik Rietdijk en ik schilder mijn schilderijen als een ode aan het leven.
Wanneer ik schilder, gaat mijn vakmanschap gepaard met schoonheid en liefde. Dat komt tot uiting in de verf, de toets, de kleuren en compositie.
EXPO ROTOR:
This time around he will take you on a journey through his personal dimension of space and time which was heavily influenced by his worldwide encounters of the last few years, so expect some very different angles and viewpoints from his previous work.
07/09/2019 – 10/10/2019 ‘PLAN B’ embroideries, sculptures ‘ by El Vis.
In deze tentoonstelling toont El Vis vazen, borduurwerken en sculpturen waarin keramische producten worden gecombineerd met andere materialen zoals textiel en brons.
Zoals het op de website van El Vis reeds prachtig verwoord staat:
De wereld van Visschers wordt bevolkt door vreemdsoortige, hybridische wezens: dieren met menselijke trekjes, of net andersom. Samen vormen deze bizarre schepsels een theater van de menselijke – al te menselijke – dwaasheden, angsten en verlangens. Voor helden is hier geen plaats, of het moeten helden op sokken zijn. Tragikomisch, zo kan je deze figuren in een woord omschrijven. Het heerschap ziet er zo zielig uit dat het bijna ondraaglijk wordt om er naar te kijken. Tegelijk heeft het ook iets grappigs, pijnlijk grappig wel te verstaan. Toch spreekt er uit het werk van Ellen Visschers veel mededogen.
Haar oeuvre reflecteert het spanningsveld tussen ons aller zoektocht naar het “ware geluk” en het onvermijdelijke falen van die tocht.
The work of Ellen Visschers mainly comprises sculptures, Drawings and installations in which colorful ceramic objects are combined with other materials such as textile, plastic and wood.
Elvis’ world is populated by strange hybrid creations: animals with human traits or visa versa. Together these bizarre creations form a theatre of human -all too human- follies, fears and desires. There is no place for heroes or they must be heroes on socks. Tragicomic is the word you can describe these figures. Yet there is much compassion in the work by Ellen Visschers.
Her oeuvre reflects the tension between our search to ‘true happiness’ and the inescapable failure of that search. (text from her website)
Enkele sfeerbeelden van de opening op 23 augustus:
23/08/2019 – 01/09/2019 Sarah Skoric en Annick Hitchpussy stellen tentoon.
Voor enkele sfeerbeelden van de opening op 23 augustus kan je HIER kijken.
15/06/2019 – 27/07/2019: video / vanishing prints by Philippe Werkers.
Enjoy some impressions of the opening on saturday 15th of june HERE.